We weten en zeggen het allemaal: we moeten bezuinigen of hervormen. Het moet allemaal met minder geld, daar helpt geen lieve moeder aan. De benzine wordt duurder, heel vervelend. De salarissen worden bevroren, maar ergens snappen we dat wel. Er moet worden ingeleverd. Het is economisch zwaar weer en we proberen er het beste van te maken. We komen er wel weer bovenop.
Bepaalde bezuinigingen echter, raken de ziel van de maatschappij. En dát kan natuurlijk niet. Dan staat het volk op, want we blijven wel onze waarden en normen koesteren. Daarom zijn politieke partijen er als de kippen bij om bepaalde bezuinigingen en de ernstige gevolgen daarvan te bagatelliseren. Bezuinigingen op de PGB? Ach, we bedoelen UW kind natuurlijk niet, dat blijft zorg krijgen. Bezuinigen op onderwijs? Ach, die zijn nog helemaal niet aan de orde en áls die al komen, nou dan doen we het met minder bureaucratie. Dat scoort, want veel ouders kennen de bureaucratie van het verplicht invullen van een stapel papieren voordat je een rugzakje krijgt. Weg dus die bureaucratie, maar eh.... ouders hebben dan wel minder stress, maar hoe draagt dat nou bij aan die bezuiniging?
En intussen hebben tienduizenden leraren al ontslagaanzegging in de bus. Natuurlijk kan de regering niet zeggen: minder geld naar het (speciaal) onderwijs, och... dan krijgt uw kind maar wat minder toekomst. Dat vreet niemand. Dus zegt men: "Het gaat alleen om die fraude-rugzakjes". Of: "Als leraren wat harder lopen blijft de kwaliteit gelijk". Zonder enig relevant onderzoek zoekt de politiek de onderbuik van het publiek. "Kijk nou toch eens... die luie leraren staken en de bus wordt ook nog eens door uw belastingcentjes betaald!".
Het is een kwestie van "verkopen" geworden: hoe maak ik de hele operatie smakelijk. "Dicht bij huis onderwijs!" Tja, wie wil dat nou niet! Al die muffe busjes.... maar als dat betekent dat je kind als enige rolstoeler op een school terecht komt en dus niet mee mag op kamp, dan blijkt de praktijk ineens minder rooskleurig. Het woord "tussenvoorziening" bekt lekkerder dan "speciale school", maar blijkt over enkele jaren veel duurder en minder efficiënt te zijn dan een voorziening die de middelen centraal kan inzetten.
"Kinderen mogen geen stempel! Ze horen mét elkaar samen in de maatschappij, dus: inclusief onderwijs!" Maar als dat met een karige bekostiging moet, zonder voldoende personeel, vind je "passend onderwijs" ineens een minder goed idee. Als een leerling met een gedragsprobleem, bijvoorbeeld voor de lol lijm in het melkpakje van je dochtertje spuit....
We moeten "minderen" en daar heb ik alle begrip voor. Maar als men dan in plaats van "uw kind krijgt minder toekomst" de boel ook nog eens wil verkopen als "de zorg blijft, het wordt beter voor uw kind, er is in het verleden te veel geld verspild, u zult het zien: uw kind komt goed terecht", tja, dan krijg ik kotsneigingen. Vooral als blijkt dat het volstrekt onnodig is. Dan is het onverantwoorde en ranzige politiek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten