zondag 15 juli 2012

Groet aan Zuid Korea

Als je een Blog hebt, kun je zien vanuit welk land een verhaal wordt gelezen. Deze week lazen twee mensen uit Zuid-Korea een van mijn verhalen. Geen idee waarom, maar ik vind het wel een leuke gedachte.  Ook in de Oekraïne heb ik enkele fans. Nou zat ik me ineens af te vragen... hoe leg je aan iemand uit Korea uit wat Passend Onderwijs is? "Dat het onderwijs bij het kind past",  moet je natuurlijk niet zeggen. Dan heb je wel de lachers op de hand, maar men zal je vervolgens niet meer als vol aan zien, want dat is zo logisch en basaal!  "Dat je een kind niet naar speciaal onderwijs stuurt, als het niet nodig is", zal tot vragen leiden: "Déden jullie dat dan????? Huh????"
Volgende poging: "Nou, dat je geen etiket op een kind plakt". Ik weet niet of die twee Koreaanse lezers beelddenkers zijn, maar volgens mij liggen ze gelijk in een stuip.
We gaan moedig door: "Dat je een tussenvoorziening hebt, zodat je kinderen niet hoeft te verwijzen"....
Vraagt Pjotr uit de Oekraïne: "Maar hoe komen ze dan in die tussenvoorziening?"
Eh....voor de beelddenker: zie 'mond-vol-tanden'.

Ik fantaseer maar even door hoor...:
"Je kunt beter het gewone onderwijs wat extra begeleiding uit speciaal onderwijs geven en misschien wat extra geld", belt een Russische fan door. "Nee, hebben we al gehad en dat was te duur, dus ontslaan we al die begeleiders en gaan we weer anderen aanstellen."

"Tja", zegt Pjotr, "dan blijft gewoon goed onderwijs geven over".
Oekraïne vult aan: "Ja, en gebruik dan die speciale begeleiders om dat onderwijs op te krikken!"

Goede suggestie!
Maar ja, zeg nou zelf..... Oekraïne! En Korea!


zaterdag 14 juli 2012

Oudjaar

Voor de meeste mensen is de laatste dag van december een dag van even terugblikken en dan na het knallen der kurken vooruit zien. Mensen die in het onderwijs werken ervaren datzelfde gevoel in de laatste week voor de zomervakantie: afbouwen en klaar maken voor een nieuw jaar.
Er is in het afgelopen jaar veel gebeurd in het onderwijs. Veel plannen werden gelanceerd, er werden allerlei notities geschreven, PIPO-ambtenaren gingen op pad en mogen dat straks weer over doen omdat alle berekeningen anders moeten enz.....
Een jaar met veel onrust in het onderwijs.
Het gekke is dat de beleidsmakers dit nu juist niet willen in het onderwijs, maar het wel dóen.
Straks is het echt verplicht bij een leerling goed te kijken wat het in zijn/ haar mars heeft, en dan een "punt op de horizon te zetten" (afschuwelijke term) en dan een onderwijsroute uit te stippelen en voilá: het ontwikkelingingsperspectief. Duidelijkheid!

En laten we dát nu juist missen in het beleid: een ontwikkelingsperspectief?
Waar wil men heen en hoe is dat op een beetje knappe manier te realiseren, zonder dat we onderweg struikelen?

Okee, beleid onderweg bijstellen moet kunnen, maar laten we eerlijk zijn: het passend-onderwijs-punt-op-de-horizon verschuift telkens en de weg er naar toe "mag men zelf bepalen afhankelijk van in welk gebied men zich bevindt".
Ik kijk achterom en zie veel beleidsmissers, zowel wat betreft toon, regie als strategie. De politiek heeft gefaald en niet zo'n klein beetje ook.
Natuurlijk wil ik niet doemdenken (Koot en de Bie!), maar dat heeft schade aangebracht. Schade aan de geloofwaardigheid van de politiek, schade en onrust in/ bij scholen, besturen, bij ouders , docenten en leerlingen. En waar is dat punt op de horizon gebleven? En hoe duidelijk is dat punt? Wat IS passend onderwijs nu eigenlijk?

Er wordt links en rechts gebouwd aan nieuwe systemen, alles met goede bedoelingen, maar terwijl men zeer enthousiast is over het feit dat "de statuten nu vrijwel zeker binnen een half jaar kunnen worden getekend" en "we ernaar streven onderwijs-op-maat-te-bieden en alle-neuzen-dezelfde-kant-op-te-hebben" wordt de druk op speciaal onderwijs sterker en sterker. Soms denk ik: juist dóór al dat getimmer en gestuc aan de wanden van wat passend onderwijs moet worden.

Ik heb me voorgenomen vooruit te kijken! Nieuwjaar!
En terwijl velen zich druk maken over personele consequenties, wachtgeldregelingen, financiële kaders en "o ja, ouders zijn er ook nog",  ga ik me richten op Japie of Geneviève. Samen met mijn collega's die "opbouw" op hun visitekaartje hebben staan. Samen met de collega's in het land die hun vak liefhebben.
Want die kinderen moeten straks een onderwijsplek hebben. Een goede plek, een leuke plek, zodat Jaap of G. als ze 30 zijn kunnen zeggen: "Ik heb een mooie tijd gehad".

Maar eerst ga ik even 6 weken afkicken van al dat gepraat, geneuzel (soms), de dubbele petten en vergaderingen in steun-, werk-, voorbereidings- en adviesgroepen waarin men meestal nou nét een bepaalde afvaardiging mist (vergeten!), of op het einde van de rit nou nét overruled wordt door een andere groep die net even meer mandaat heeft. Ik ga me richten op Japie. En Geneviève.

En u geeft me gelijk, want dit gaat allemaal over andere REC's, andere samenwerkingsverbanden en andere besturen. U bedoel ik natuurlijk niet.

vrijdag 6 juli 2012

Ik hok op, jij hokt op, wij hokken op....

Ik kan me nog herinneren dat we "vroeger" wel eens spraken over "lokaal 130" of de "06-klas". Daar werden leerlingen tijdelijk geplaatst voor straf. Zo ging dat toen: soms moest een leerling even duidelijk gemaakt worden dat het zó niet ging en dan mocht hij of zij een uurtje de zonden overdenken.
Gelukkig zijn de tijden veranderd en stimuleren we nu een "ontwikkelingsperspectief": wat heeft de leerling nodig om zich optimaal te ontwikkelen en wat doen wij daaraan als onderwijsgevenden? Daarnaast is er overigens niks mis mee om soms leerlingen even duidelijk te laten merken dat bepaald gedrag niet kan, vooral als het gewoon voortkomt uit baldadigheid.

Regelmatig ontvang ik de "nieuwsbrief Passend Onderwijs". Daarin beschrijft het ministerie "good practice",  dus goede voorbeelden van passend onderwijs.
Mijn hart bonkt nog...
ik lees een interview met een rector:

"het .... College is onlangs een trajectklas gestart, waarin leerlingen zitten die echt niet te handhaven zijn. Zij hebben dan veel invloed op de andere leerlingen in de klas".
Als goed voorbeeld van passend onderwijs dus, ja?

Eigenlijk had erbij moeten staan:
Maakt u zich maar geen zorgen over de zorgstructuur in onze school hoor, ouders..... De begeleiding middels het rugzakje vervalt dan wel, maar we bieden onderwijs op maat. Als uw kind niet te handhaven is, komt hij/ zij gewoon in de trajectklas.
Overigens staat er verderop in het artikel "Naar verwachting hebben we over een jaar á anderhalf jaar geen ambulante begeleiding meer nodig".
Ja, dank je de koekoek: we hokken de problemen gewoon op!

Dat een rector dit oprecht een invulling vindt van passend onderwijs is erg. Dat dit uit zal stralen naar de docenten is veel erger. Dat het ministerie dit zonder enig schaamtegevoel afdrukt als "goed voorbeeld" vind ik schandalig....

zondag 1 juli 2012

Het is toch uitgesteld?

Passend Onderwijs is uitgesteld. Dus "het valt wel mee"? Vandaag kreeg ik van een begeleider de volgende mail:


Hoi Peter,
Ik zie dat ondanks dat de bezuinigingen op passend onderwijs nog geen doorgang vinden, enkele schoolbesturen "snijden" op personeel (en dan merk ik op dit moment m.n.: op tijdelijk personeel zonder een vaste aanstelling en dat kan 3 jaar aanduren).
Ik merk op de praktische werkvloer dat men zich dan echt zorgen maakt om/zich afvraagt hoe om te gaan met:
  • De begeleidingsuren (krappere formatie door bezuinigingen per bestuur)

  • overvolle klassen

  • combinatieklassen

  • de toekomst
  • (wat als het straks anders gaat b.v. met de uren, de gelden, en hoeveel formatie is er dan nog voor specifieke begeleiding voor deze kinderen?)
    (informatieverwerkingsprobleem bij Autisme:  veel instructiemomenten en daardoor veel minder stille momenten)
    met 30 kinderen of meer (veel prikkels en heel weinig bewegingsruimte in het lokaal over/ bij een kind met ADHD-ers lastig, en bij kinderen met autisme is de hoeveelheid stress gerelateerd aan de hoeveelheid prikkels om het kind heen; kinderen klagen over volle hoofden en kunnen de prikkels niet verwerken ondanks veel aanpassingen als koptelefoons, whisperphones, aparte werkplekjes e.d.)
en dat te combineren met een passend onderwijsaanbod voor de kinderen met een rugzakje.
Ik hoop dat je hier wat mee kunt????

Wat ik er mee kan? Dit soort mails ontvang ik dagelijks, ook al omdat ik in het land van speciaal onderwijs enkele landelijke functies heb: voorzitter REC's en voorzitter Ambulant Begeleiders. Dus aan materiaal genoeg!
Iedereen die dit leest kan ik alleen maar wijzen op dat dit de praktijk is. Nu al. En straks?