Kinderen repareren

Ik mag graag in workshops en op symposia collega's stimuleren "passend onderwijs" te geven. Maar van mezelf mag ik in dit Blog even afreageren. Je komt toch van die rare gedachten tegen. Gedachten die helemaal niet nieuw zijn en al sinds WSNS de vuilnisbak in zijn beland. Ik kom steeds vaker tegen: "Tussenvoorzieningen" of "tijdelijke plaatsing in speciaal onderwijs". Kijk, als daar nu mee bedoeld wordt dat men kinderen even uit de gewone school haalt, om in de tijd van afwezigheid van die leerling die school op hoger niveau te brengen.... dán kon ik er mee leven.
Maar er zit een andere gedachte achter: tijdelijk.... dat klinkt niet zo definitief. "Er is nog een kansje, mevrouwtje dat Jeroentje....." of "Nee hoor, we verwijderen uw kind niet, meneer, ze gaat naar een tussenvoorziening!"
Nou begon het net door te dringen dat het onderwijs zich moet aanpasssen aan de leerlingen... dat kán niet altijd lukken, maar om nou een kind "ter reparatie" tijdelijk weg te zetten in een andere setting, kijk dát gaat me te ver. Dat is boerenbedrog. Dat is oudertje pesten.
Kindertjes moeten niet gerepareerd worden, want ze zijn niet stuk. De school moet haar uiterste best doen, graag met een beetje hulp van buitenaf, om kwalitatief goed onderwijs te bieden aan alle leerlingen. Alle leerlingen dus, met of zonder al dan niet zichtbaar vlekje. En als dat écht te ingewikkeld wordt en het kind onvoldoende kan groeien in die reguliere school, of wanneer er situaties ontstaan die te gevaarlijk voor het kind of anderen worden, dan moet je kiezen voor een meer gespecialiseerde setting. Dan is dat kind beter af. En kom nou niet met de valse hoopgevende "oplossing" van tijdelijke uitplaatsing of tussenvoorziening.
"Als Geneviève wat minder autistisch reageert, mag ze weer meedoen hoor!".

En nu maar hopen dat ik het scherp genoeg heb neergezet en de onderwijswereld massaal over me heen valt en reageert, protesteert, na gaat denken of in ieder geval een inhoudelijke bijdrage levert aan het ontstaan van passend onderwijs. Dan heb ik dat in ieder geval bereikt, als tegenwicht voor de vrijwel uitsluitend bestuurlijke drukte "hoeveel passend onderwijs wel gaat kosten".