De SGP wil minder bezuinigen op passend onderwijs. Nou, dán zijn we eruit. Toch? Eh.....de samenwerkingsverbanden vergaderen druk. Zowel op bestuurlijk niveau als op inhoudelijk niveau. Om dát op één lijn te krijgen is al een oorlog op zich, zo ervaar ik wekelijks. Er vliegen inhoudelijk allerlei termen over tafel inhoudelijk: niet meer die slagboom, maar handelingsgericht! Terecht, een goede zaak! En we gaan meer aandringen op professionalisering van personeel, maken een tussenvoorziening als-het-even-nog-niet-lukt en gaan minder verwijzen. Ik waardeer mijn collega's die daar mee bezig zijn zeer! Echt! En nu de SGP minder wil bezuinigen zal er een financiële hoeraroep klinken. Ik doe mee. Uit volle overtuiging en met heel veel inzet!
Maar intussen worden begeleiders ontslagen. Nu al. En dat gaat door, óók als er minder bezuinigd zal worden. Er is immers geen enkele zekerheid dat die begeleiders/ trainers straks weer ingezet zullen worden. En geen enkel bestuur voor speciaal onderwijs houdt die mensen in dienst vanwege een slap vertrouwen dat "men" die begeleiders nodig heeft. Dat weten de begeleiders, de leraren en de ouders. Maar die zitten niet aan de knoppen. Dus bouwen de "inhoudelijken" en de "bestuurlijken" door. Met HGW en handelingsgericht indiceren en "we zien wel of we nog begeleiding nodig hebben". Leraren zijn nog niet betrokken. Dat komt. Maar de ontslagen zijn aangekondigd. Men wordt al ontslagen of gaat weg.
Totdat er een concreet kwartje valt. Zoals in een van "mijn" samenwerkingsverbanden dat vandaag te horen kreeg: "Helaas, we kunnen 40 leerlingen niet in VSO plaatsen. Vol!" Oeps... en dan komt de vraag: kunnen jullie je expertise inzetten? Begeleiding of zo? Ja, net aan, nu nog wel.... en straks?
Het ministerie legt een opdracht neer en de samenwerkingsverbanden werken zich te pletter. Met ontzettend veel inzet, energie, visie enz.
Het komt allemaal goed hoor. Als alles afdaalt naar de scholen, de leraren. De personen waar het dus allemaal over gaat. En dan horen we: "Met die begeleiding lukt het me steeds beter!" Perfect! Trots! Ga zo door , eh.... begeleiding? Eh... nee die is weg. Kan het ook met een OBD of zo? Eh........... cursusje...???
Het gaat om de bezuinigingen. Welnee, het gaat om het systeem, de uitwerking van de plannen van het ministerie die te laat vertaald worden naar de praktijk. En dan blijkt straks ineens wat de specialist voor de klas wil en nodig heeft om te kunnen stralen.
En dan is het te laat.
Advies?
Och, roep uw leraren eens bij elkaar en vraag heel simpel: wat hebben jullie nou nodig om je werk goed te kunnen doen? Misschien ook wel te simpel?
Wat heb je nodig als je geen leerlingen meer kunt verwijzen? Hoe kom je dan de dag door? Hoe lever je kwaliteitsonderwijs?
Oude schoenen weggooien enz. terwijl we plannen maken waarvan we het resultaat niet weten. Nee, geen vrolijk verhaal en ook niet opbouwend, van mij dus.
"Je raakt je begeleider kwijt, maaaaarrrrrr.... we gaan investeren in je professionalitreit, collega Frans!"
En dan Frans: "Ja, maar wat doen we NU met Sjors die mijn lessen steeds verstiert?"
Ik zei het al: geen vrolijk verhaal. Ook niet door de move van de SGP.
Te laat, te vaag, te rommelig en vooral... veel en veel verwijderd van de mensen die wél een mening hebben, de leraren. Een mening die hout snijdt!
Maar dat "komt wel wat later".......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten