Een goede leerkracht kan het: uitleggen. En Maddy kan dat dus. Zo duidelijk dat Elias hoorbaar in verwarring raakte. Radio 1, op 5 maart, tegen een uur of 12.
"Mijn zoon heeft nu nog een rugzak. Daar wordt meer dan de helft van het geld uitgehaald en dan wordt de rest in een grote hutkoffer gestort. Uit die hutkoffer mag straks alles betaald worden. Desnoods nieuwe cv-ketels". En zó is het dus!
En, Maddy, het is dan ook nog eens te hopen dat je in een "gunstig vereveningsgebied" zit, want het zal heel veel gebieden in Nederland overkomen, dat er uit die koffer gegraaid wordt en naar andere hutkoffers wordt overgestort. Dat kon Elias zich niet voorstellen! Maar toch heeft hij dat met zijn politieke kornuiten zelf zo bedacht.
Dat heet passend onderwijs.
Meneer Elias: "Ik garandeer dat kinderen die dat echt nodig hebben, hulp zullen blijven krijgen". Hij heeft helemaal niets te garanderen, want daar gaat hij helemaal niet meer over. Een samenwerkingsverband gaat daar over of de school. Het enige wat verplicht is "een plan" te schrijven. En papier is geduldig. En je hoeft ook niet op te schrijven hoe je precies het geld (als je dat al hebt) aan kinderen besteedt. Ook al zijn de bedoelingen ongetwijfeld goed, een bestuur laat de kinderen echt niet zitten zonder verwarming. En als er al een leraar op school ontslagen moet worden, vanwege andere bezuinigingen, is de verleiding erg groot die dan maar "zorgjuf" te gaan noemen. Dat is een stuk goedkoper dan iemand in te huren die er voor door heeft geleerd. Vanuit economisch oogpunt is dat ook nog wel te snappen. Alleen heeft die leerling, die echte ondersteuning nodig heeft, daar geen boodschap aan.
Ik zie al plannen voor me: "We creëren een warm zorgklimaat voor alle kinderen!" of "Leerlingen die extra aandacht nodig hebben zullen we nooit in de kou laten staan!"
En een bestuur met de rug tegen de financiële muur: "Nou, dat lukt prima met een nieuwe cv-ketel". "Belachelijk!" zou meneer Elias zeggen.
En dáár geef ik hem nu eens gelijk in. Belachelijk, maar de wet geeft die ruimte wel. Dat heeft u zo uitgedacht.
Nú heb je als ouder met een kind met een handicap gewoon recht op een rugzakje, op begeleiding. Je hebt "de indicatie" als bewijs dat die hulp nodig is.
De indicatiestelling van de ONAFHANKELIJKE commissie verdwijnt. Dus als ouder heb je helemaal geen bewijs meer. En áls je dat al zou hebben, dan nog heb je geen enkel recht.
Nee, dan was je toch beter af als ouder van een kind "met een vlekje". Want dan kon je tenminste nog op je poot spelen: kijk, mijn kind heeft récht op begeleiding!
Dezelfde dag deed de minister "herself" ook nog een duit in het (rug-)zakje. Tegen leerlingen uit speciaal onderwijs, die tekeningen kwamen aanbieden, verklaarde ze opgewekt: "Ik snap dat jullie ongerust zijn. Maar jullie klassen blijven nog een stuk kleiner dan in het gewone onderwijs".
En toen zagen niet alleen de leerlingen met "Asperger" de muren op zich afkomen, maar ook ik.
Ik ga een borrel nemen.
Even een vlekje wegwerken.
En een wel zeer nare bijsmaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten