Soms sluipen er zomaar nieuwe termen in de communicatie in het land, op TV, radio enz. Een mooie is die van "de cv-ketel in plaats van hulp aan een leerling". Maar ook moeten we ineens een stip aan de horizon zien (huh?). Eentje die in de Tweede Kamer nu veelvuldig gebruikt wordt als het om het verdedigen van passend onderwijs gaat: "spóókverhalen".
U wordt blijkbaar opgejut door boosaardige anderen met slechte bedoelingen met verhalen waar geen hout van klopt. Het komt allemaal goed, zegt men. Ga maar gerust slapen.
Maar als het dan al spoken zijn, kunt u de lakens toch echt terug vinden in de wet:
- meer dan de helft van de begeleiders wordt ontslagen en de anderen moeten maar zien dat ze ingehuurd worden, áls ze er nog zijn en niet een andere baan hebben gevonden
- je hebt als ouder geen indicatie meer, dus geen bewijs dat je echt recht op hulp hebt voor je kind
- door de verschillende bezuinigingsmaatregelen boven op elkaar, worden de klassen in speciaal onderwijs niet alleen groter, maar verdwijnen ook ondersteuners en specialisten
- u mag als ouder meepraten, maar de school beslist. Niks geen handtekening meer onder een plan
- in bepaalde delen van het land verdwijnen de zorggelden, omdat men daar over een paar jaar met miljoenen euro's gekort wordt (de verevening)
- in diezelfde gebieden zal men die tekorten op moeten hoesten uit het gewone onderwijs, dus: ook daar minder leraren
- de leerkracht in het regulier onderwijs zal in veel gevallen tevreden moeten zijn met een "hulpklasje" of een "loslopende assistent", want dat kan een samenwerkingsverband kiezen (misschien vanuit geldgebrek) als "zorg bij ons op school"
Zo kan ik door gaan. Hoezo "spoken"? Ik kan de bladzijdenummers noemen.
Besturen krijgen meer vrijheid. Klopt. Maar áls er al goede zorgarrangementen komen, moet je die nog maar te pakken zien te krijgen als ouder en.... wat is vrijheid zonder geld?
Dat is net zoiets als straks in het zonnetje willen zitten op een terrasje, zonder een euro op zak. Nou... dan loop je door hoor!
Onze zoon zal er geen last van krijgen allemaal. Hij zit namelijk aan het eind van de middelbare school. Het rugzakje is hem goed bekomen. Zonder rugzakje had hij al die jaren niet eens naar school gekund.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het zo afschuwelijk dat leerlingen na hem geen kansen meer krijgen. Ik wilde het eigenlijk helemaal niet publiceren, want ik wil bescheiden blijven. Hoewel, het is en blijft toch een zeer bescheiden bijdrage. Dinsdag ben ik ongetraind van Rotterdam naar Den Haag en terug gaan fietsen om me aan te sluiten bij de actie: www.nietvoornietsopdefiets.nl. (Wat een aardige, gezellige mensen! En enorme doorzetters, zij legden een veel grotere afstand af dan ik!).
Ik moest iets doen. Voor alle kwetsbare leerlingen die extra hulp nodig hebben. En ook voor leerlingen in het speciaal onderwijs. En om te laten zien dat er ouders zijn die stakende leraren gelijk geven. En inderdaad: om te laten zien dat het GEEN spookverhalen van oppositie en vakbonden zijn allemaal.
Ik ging alleen, want mijn man had griep. Omdat ik niet getraind was waren na afloop al mijn been- en schouderspieren geblokkeerd. Nu, twee dagen later, is mijn lichaam gestopt met protesteren. Ik heb ook als ik in goede vorm was nog nooit eerder verder dan 60 km gefietst....
Wat kon ik anders nog voor inspannenders doen om te onderstrepen dat deze bezuinigingen echt niet door mogen gaan?!?
(op 6/3) fietsende moeder
Ik waardeer je bijdrage erg!
BeantwoordenVerwijderenPeter Mol