Onderwijzer

Onderwijzer is voor mij een geuzentitel: als leraar, leerkracht of docent mag je er verdraaid trots op zijn als ze je "een echte onderwijzer" noemen. Daarom pleit ik er ook voor dat de volgende minister van onderwijs in hart een onderwijzer is.
Een onderwijzer weet hoe hij zijn leerlingen weet te motiveren om van de meest saaie sommen een ontdekkingsreis te maken. Van een geschiedenisles maakt hij een 3-D gebeuren in het lokaal, zonder lichtbeelden overigens. Maar met zijn verhalen, enthousiasme, oogopslag en perfecte timing à la Toon Hermans, inzet en "lol in het vak".

Een leerling die zich een slag in de rondte had gewerkt, maar net niet voldoende scoorde, gaf je een puntje meer. Een 6 ! Gegarandeerd dat die leerling de volgende week een "echte 7" haalde.
Ik beken: de wetenschappelijkheid is ver te zoeken en ook je volgsysteem gaf ook niet helemaal meer zuiver aan hoe "Piet voldeed aan zijn uitstroomprofiel".
Maar Piet ging er wel beter door presteren en, ook niet geheel onbelangrijk, hij stapte vol zelfvertrouwen je volgende les in.

De woordvoerders onderwijs van de regering geven onvoldoendes. Ze blaffen af. Iedereen moet een stapje harder lopen. En graag met méér kinderen, geen gezeur over leerlingen die het moelijker hebben. En dan ook zeker de bus nog laten betalen door anderen als ze gaan staken.

Jammer, want zo haalt de leraar die "op een 5 scoort" nooit een 6. Zo daalt de leraar die achten scoort naar een 6, want die telt de jaren tot zijn pensioen. Jammer, zo wordt passend onderwijs nooit iets.
De regering mist de tact. De pedagogische tact. Elke tact.
En dat is echt heel erg jammer.

Want de potentie om er een succes van te maken IS er.
Nu nog een minister die snapt dat je het niet redt met dwang, afbranden van mensen en goochelen met getalletjes. Een minister die tegen jongetjes als Ton Elias in haar klas zegt: "Ja, Ton, nu weten we het wel. Nu even iemand met een positief idee".