Er zijn domme politici

Net als een politicus moet een leraar zijn brood verdienen met zijn mond. Hij praat, legt uit, geeft een mening, luistert naar anderen, vat samen enz. En als een leerling (of weer zo'n verdraaid lastige ouder!) het nóg niet snapt, leg je het nóg een keer uit! Soms nóg een keer! En in speciaal onderwijs tien keer en steeds op een andere manier. Vaak met plaatjes, dat werkt.
En een goede leraar denkt, als de leerlingen het maar niet (willen?) snappen, of als een hele groep ouders tegengas blijft geven: leg ik het nou verkeerd uit, of hebben die leerlingen of ouders toch misschien een ietsie pietsie gelijk? Dat heet reflecteren. Zie ik het nu echt wel juist, of zie ik iets over het hoofd? Een doodsteek voor je carrière is, als je tegen die leerlingen of ouders gaat mopperen of, erger nog, ze "voor schut gaat zetten". Zo van "Ja, je zeurt nu wel, maar leer eerst je huiswerk maar eens goed!" Of: "Mevrouwtje (hoort u de denigrerende toon?), mevrouwtje nu toch, ik heb echt het beste met uw Joepje voor hoor! Zorgt u nu maar, om mij en uw kind te ondersteunen, dat hij thuis ook eens wat regelmaat ervaart!".
Hoewel de onderwijswoordvoerders van de regeringspartijen gelijk hebben, zitten ze toch fout. Goed fout! Gelijk én ongelijk hebben?

Ten eerste spreken ze een heel andere taal dan de ouders en leraren. Ze zien "de grote lijn", vaak op basis van verouderde gegevens en verkeerde getallen en die waarheid leggen ze dan ook uit. Maar de moeder van Joep heeft helemaal niets met die grote lijn te maken. Joep is dwars, komt kwaad uit school en gooit de schemerlamp aan gruzelementen. Dat is een heel andere werkelijkheid dan "een op de vijf leerlingen mankeert wat".

"Er BLIJVEN evenveel plaatsen in speciaal onderwijs. Daar wórdt niet op gekort!" briest meneer T.E. te Den Haag en hij kijkt daarbij erg boos. Maar in Apeldoorn moeten straks Joep en Chantal en vele klasgenootjes van de school voor speciaal onderwijs af. Want dáár-zijn-teveel-dure-plekken-die-wetenschappelijk-gezien-niet-noodzakelijk-zijn.

Ten tweede gaan die politici hun "gelijk" afdwingen door de anderen voor schut te zetten. De "anderen" zijn opgejut door een vakbond. Of ze voeden niet goed op. Of ze plakken een etiketje hier en zetten een stempeltje daar. Ze zijn er vast van overtuigd dat ze gelijk hebben, dus degene die kritiek heeft, is vast van plan om onrust te stoken of zo. Dat is de vijeand. De neiging van "ik zal ze wel even leren" steekt de kop op. Dus worden ze boos, cynisch, maken denigrerende opmerkingen en zetten mensen in een hoek, om maar hun eigen gelijk te onderstrepen. En als de ander zich ook eens emotioneel uit laat, voelen ze zich verongelijkt en vragen aan andere politici om "afstand te nemen van wat die ander gezegd heeft". Dat heet "hengelen naar bevestiging om het gekrenkte gevoel van eigenwaarde te herstellen". In speciaal onderwijs cluster 4 kennen we dat en gaan daar professioneel mee om. Dat is een vak apart.

Het resultaat van dit onprofessionele gedrag van die politici is dat ze "zeker weten dat ze gelijk hebben" maar dat er toch een enorme puinbak gaat ontstaan, omdat ze de professionaliteit die gelukkig nog vele leraren wél hebben, niet in hun lijstje "eigen competenties" kunnen bijschrijven.

Deze politici (ik pik een voorbeeld van Peter de Vries) hangen, net als bij een poli-loket in een ziekenhuis, een bordje op met "in verband met privacy, wachten achter de streep", terwijl ze bedóelen, vanuit het oogpunt van de klant "vóór" de streep.

Ze missen het vermogen de waarheid te bekijken vanuit de ogen van de ander.
En dat mag een politicus zeer kwalijk genomen worden.

Wanneer dit onvermogen gepaard gaat met het voor schut proberen te zetten van de ander, mag dat zelfs dom genoemd worden. Dom, arrogant, onprofessioneel en..... zéér, zéér kwalijk!