Soms bemiddel ik. Tussen ouders en school. Freek terroriseert de klas. Hij zegt regelmatig "sodemieter op" en de laatste tijd schopt hij als een andere leerling in de buurt komt. Tegen de juf zegt hij: "Kijk niet zo mens!" Hij wil ook niet naar school, gaat op de grond zitten thuis en begint te krijsen. De hele klas heeft er last van en eigenlijk wil de directeur Freek schorsen, het gaat zo niet langer. Nee, het gaat zo niet langer.....
Ik praat met de ouders en lees zijn dossier. Gelukkig leven Freek, de ouders en ik nog in de tijd dat je een diagnose mag stellen, zonder gelijk aan de hoogste boom geknoopt te worden. Freek "heeft Asperger".
Juf is streng. "Kijk me aan!" Tja, ze wil beleefdheid, maar "een Asperger", deze in ieder geval, wordt bang van teveel oogcontact. Juf is boos, schreeuwt. Freek (12 jaar) heeft sinds kort psychosomatische klachten. Angst. Hij poept in zijn broek. Diarree. Dat ruikt en hij wil niet dat andere kinderen dat ruiken. Dus duwt hij anderen weg, schopt en slaat. Hij wil niet meer naar school, is bang. Moeder verschoont elke ochtend het bed.
Ik maak het verhaal niet te lang. Maar gisteren in Lunteren, liet ik een filmpje zien waarop de minister-president verklaart: "We moeten wél heel bewust de keuze maken... is het een kind wat gewoon kan worden meegetrokken, of ..." en ik hoor een andere politicus nog zeggen: "Tja, de opvoeding van de ouders". En iets van "harder optreden, áánpakken...." Tja, meetrekken, aanpakken, wat beter opvoeden en vooral harder... Of misschien is de ouderbetrokkenheid niet optimaal?
En door dat alles bij elkaar zakt bij mij langzamerhand de broek af en de bek open....
passend onderwijs
voor élk kind.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten