vrijdag 4 mei 2012

Enorme onrust

De conceptwet passend onderwijs heeft een enorme onrust veroorzaakt. Alleen controversieel verklaren van de wet door de Eerste Kamer betekent uitstel en geeft geen rust. De voorstanders van de wet beroepen zich op de grondslagen, die overigens al jaren geleden internationaal als "doel" zijn verklaard: geen kinderen uitsluiten, integratie van leerlingen met een handicap. Die voorstanders zien echter niet, dat door het invoeren van deze wet op deze manier het tegendeel wordt bereikt. Alleen stopzetten van dit gedrocht passend onderwijs en opnieuw beginnen kan de oorspronkelijke doelstelling dichterbij brengen.

Er is onrust onder ouders. Door aandoeningen en/ of handicaps te bagatelliseren, te ontkennen of verdacht te maken, worden ouders van gehandicapte leerlingen in de ziel geraakt. Maar ook ouders van kinderen "zonder vlekjes" maken zich zorgen: "Mijn kind krijgt minder aandacht". Ontkennen van stoornissen, het verdacht maken van psychiaters die hun vak uitoefenen, gumt die kinderen en hun problemen niet uit.

Er is onrust in het onderwijs. Passend Onderwijs is verworden tot een bestuurlijke drukte: veelal met veel minder geld moet een systeem gebouwd worden, samen met andere besturen. Er staat een straf op het extra aandacht geven op kinderen die dat nodig hebben: een boete, geen stimulans. Leraren zijn nog nauwelijks betrokken bij de plannen-in-aanbouw.

Onrust onder begeleiders. Veel van deze mensen hebben de afgelopen jaren tropenweken gedraaid om hun Master Titel, bijvoorbeeld SEN (Speciale Onderwijs Zorg) te behalen, cursussen en trainingen te ontwikkelen om hun collega's in regulier onderwijs bij te kunnen staan. Zij worden ontslagen, aan de kant gezet. Besturen vermoeden (?) goedkopere manieren om kinderen te behoeden voor speciaal onderwijs: de zogenaamde tussenvoorzieningen...

Onrust onder leraren: veelal al overbelast door alle regelgeving en eisen vanuit de overheid, zien zij zich voor de opdracht gesteld straks kinderen, waarvoor zij eerst begeleiding kregen nu zelf op te vangen. Vol goede bedoelingen, met hart voor alle leerlingen, maar met angst voor wat komen gaat.

De lijst is langer te maken...

Het resultaat van het doordouwen van deze wet is tegengesteld aan de grondslagen: integratie!
Het beleid van de overheid om dit te bewerkstelligen is mislukt en laat wonden na. Wonden bij ouders, leraren, begeleiders en leerlingen. Je zult maar "een vlekje" zijn!

Uitgummen en opnieuw beginnen. Dat zou het enige verstandige besluit zijn van de Eerste Kamer.

1 opmerking:

  1. Dat advies aan de Eerste Kamer ondersteun ik van harte.

    Ook zou het raadzaam zijn te leren van dit dossier: hoe is het toch mogelijk dat op zo'n belangrijk dossier zulk slecht doordacht beleid wordt gemaakt? Met zulke grote risico's voor de onderwijskwaliteit - en inderdaad echt niet alleen voor de leerlingen met een speciale zorgbehoefte.

    Hoe krijgt Nederland het toch steeds weer voor elkaar om grote onderwijsvernieuwingen op een kleinere of grotere ramp te laten uitdraaien? En waarom zijn leraren/leerkrachten zo weinig betrokken (politiek/beleidsmatig/uitvoerend/controlerend) bij het inrichten van hun eigen werk, het belangrijkste werk van het hele onderwijs?

    BeantwoordenVerwijderen