artikeltje

Ik heb maar weer eens een artikeltje geschreven. Voor een onderwijsblad en het gaat over, tja... passend onderwijs. Op een of andere manier is het een toverwoord geworden en een synoniem voor "beter onderwijs". Zo las ik een Tweet: "We hebben zorglokalen en het werkt! Leerlingen blijven in het VO!" Ja, dank je de koekoek! Maar dat was toch ook het doel van de rugzakjes? Wat verandert er dan?

Het afschaffen van de Wet op de Expertise Centra moest! Want...
1. dat veroorzaakte/ kostte vreselijk veel bureaucratie.
Inmiddels wordt diezelfde bureaucratie weer opgebouwd, maar nu in veelvoud: in alle samenwerkingsverbanden moet een "systeem" komen om verwijzingen of hulpaanbod te verantwoorden. Als er al geld overblijft na het bouwen van al die zorgklasjes voor leerlingen die ook daar niet aarden.
2. er werden steeds meer diagnoses uitgedeeld. "Straks mankeren alle leerlingen wat!" Nee, die diagnoses zijn uitgevonden door de politiek, als "hard bewijs" dat er écht iets aan de hand is met een leerling. Het onderwijs heeft die diagnoses niet altijd nodig. Alleen als we meer inzicht willen in "wat er nu eigenlijk aan de hand is". Niet als vrijbrief voor een geldbedrag. Dat geld gaat helemaal niet naar de docent, maar naar het bestuur....

Dat een heel stelsel moet worden gewijzigd, mét de nodige enorme onrust die er ontstaat, is me nog steeds volkomen onduidelijk. Met de vakbond die roept "Passend Onderwijs JA, bezuiniging NEE" ben ik het dan ook oneens. Ik zie nog steeds niet wat men bedoelt met Passend Onderwijs. Nog nergens zie ik voorbeelden die beter zijn dan het oude systeem. Men publiceert "successen": op onze basisschool vragen we bijna geen hulp meer aan. Enne... wat vindt het VO in dat gebied daarvan? En: "Het is nu goedkoper!" Tja, dat kan ik ook, als men de geldstroom stopt als het goed gaat met een leerling. Nee, ik ben verplicht vier jaar geld "af te nemen".

Was het nou niet veel simpeler geweest om te zeggen:
er komt geen euro extra meer bij. Ga nou eens bij elkaar zitten, speciaal onderwijs en regulier onderwijs om de begeleiding breder te maken, in overleg met de school. Zonder al die structuren weer af te breken en opnieuw op te bouwen. Klaar. Besteed het geld voor extra ondersteuning van leraren die het nodig hebben, voor teams die dat willen en aankunnen en voor begeleiding van leerlingen die problemen ervaren. Als je het nodig vindt, vraag dan een psychologische test aan, maar dat hoeft niet altijd. Zoiets. Simpel.
Jaren lang is er geschreeuwd: "Kom op met die begeleiding, we hebben er recht op!" De REC's moesten in recordtempo mensen aanstellen en opleiden. "Ze zijn nog niet zo ervaren he?" Tssss.... En nu dumpen we al die mensen? Hoezo kapitaalverspilling (en collegialiteit)?

Passend Onderwijs is een toverwoord geworden en het impliceert dat het onderwijs nu nog steeds "ongepast" is. Als dat al waar is, komt dat door de eisen die de politiek zelf stelt, voordat er hulp mag worden geboden. Zet een slot op de portemonnee en vraag aan de mensen de inhoudelijk goed op de hoogte zijn om het systeem te verbeteren.
Nu wordt er in besturen gepord en spelen allerlei belangen een rol die niets meer met "leerlingen" te maken hebben. En dat allemaal, terwijl de laatste twee jaar de successen van de WEC zichtbaar worden! Maar dat komt pas in de analen van de politiek over een jaar of twee en dan moet het weer anders....
De wereld wordt nu vergeven van ZZP-ers en begeleidingsbureautjes die er eerst helemaal niet waren, al dan niet ontstaan uit scholen voor speciaal basisonderwijs die zich onder druk van hun "eigen bestuur" verplicht voelen een "ondersteunende rol te spelen en dus bij-te-leren".  Gat in de markt. Besturen laten zich ondersteunen en begeleiden door organisaties die diverse modellen presenteren en iedereen komt uit op "van expertisemodel naar professionaliseringsmodel, maar wel rustig-aan-geef-het-de-tijd" of in gebieden waar besturen nog steeds ruzie hebben op "het Kamermodel met een optie tot nauwere samenwerking".
Er is heel veel politieke moed voor nodig en het zal er dus wel niet van komen. Maar ik hoop het toch eens te beleven dat er een lid van de Eerste of Tweede Kamer opstaat en zegt: "Voorzitter, ik snap helemaal niets van wat de minister bedoelt. Ik kan het niet meer volgen, maar ik vind ook geen mensen die het me kunnen uitleggen. Zullen we de hele boel maar vergeten en opnieuw beginnen? Simpeler, zonder zoveel gedoe. Dat geeft rust en vooral: kwaliteit!" En dan wapperen met het rapport van Dijsselbloem of het ECPO-advies, in plaats van showtjes met stekkers en stekkerdozen.
Lijkt me een verademing. Voor leerlingen, docenten en ouders. Zeker in deze tijd is het fijn om "ergens op te kunnen rekenen".