zaterdag 30 juni 2012

Bestaat ADHD nou wel of niet?

Soms kunnen mensen zich wel zo ontzettend stom lang bezighouden met een onderwerp....Zo zijn er mensen die met praten en schrijven het voor elkaar proberen te krijgen kinderen uit te gummen. Kinderen met ADHD. Ze schrijven een artikel of erger nog, een boek, waarin ze ADHD vergelijken met een of andere ziekte en dan de conclusie trekken: het IS helemaal niet te vergelijken, dus ADHD is geen ziekte dus bestaat het niet.
En omdat het niet bestaat zal het wel een reclamestunt zijn van fabrikanten van medicijnen. En ja hoor, ook de politiek buigt zich er over en komt tot de conclusie dat we allemaal kinderen te veel "medicaliseren". Of, omdat ADHD helemaal niet bestaat: het zal wel aan de ouders liggen. Of aan het verkeerde merk roggebrood of te weinig jodium in het water. Probleem opgelost, niet meer zeuren.
Is nog een stuk goedkoper ook.
Moeders en vaders lezen deze artikelen en luisteren naar politici. Leraren ook. Als die ouders of leraren kinderen/ leerlingen met ADHD hebben, komen ze in een lastig parket. Want die kinderen bestaan helemaal niet. Maar ze huppelen, of eigenlijk, denderen wel door de huiskamer of het klaslokaal. Als die ouders of leraren al geen schuldgevoel aangepraat gekregen hebben, kom je toch in een rare wereld terecht.
ADHD? Bestaat niet! Ja, maar ... kijk dan...! Het is geen ziekte! Ja maar... snik: kijk dan verdulleme! Dáár in de kamer, op straat, in het klaslokaal, hullup!

Maar ja, dat is niet wetenschappelijk, dat kijken. "We noemden dat vroeger gewoon lastig of erg druk", zegt meneer Elias. En is daarmee de kous dan af? Bagatelliseren, harder aanpakken?

Weet je, het interesseert me geen ene malle moer of ADHD door roggebrood komt of de stand van de sterren bij de geboorte of misschien helemaal niet bestaat. Dat kind bestaat wel en dat gedrag ook. En verstandige jeugdpsychiaters ook, die het probleem (van het kind en de ouders en de leraar) weten op te lossen. Met gedragsinstructies en soms medicijnen. Het maakt meerdere levens een stuk makkelijker te leven.
En zolang er nog geen roggebrood op de markt is waarvan bewezen is dat het géén ADHD veroorzaakt (wetenschappelijk bewezen dus), mág die psychiater dat van mij. Hij/ zij levert stukjes levensgeluk. Dat verdient een medaille!

En de schrijvers van die artikelen of boeken in de trant van "ADHD, weg ermee" roep ik op iets zinnigers met hun leven te gaan doen door bijvoorbeeld een maatschappelijk relevante bijdrage te leveren waar we wél iets aan hebben. Waar we allemaal, óók die kinderen en ouders van dat foute roggebrood iets mee opschieten en gelukkiger kunnen leven.
En tot die tijd moeten we ons maar zeer tevreden behelpen met Ritaline, Dipiperon enne... enfin, als je meer wilt weten:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Medicatie_bij_ADHD




woensdag 20 juni 2012

En tóch word ik weer nijdig

Ja, ik weet het, ik weet het... als ik over passend onderwijs schrijf (ik bedoel niet het "doel", maar het "gedoe") dan kan ik soms nijdig worden. Dan ga ik meneer Elias vergelijken met een plofkip en verscheur ik luidruchtig de antwoorden van minister Van Bijsterveldt op vragen uit de Eerste Kamer. De antwoorden slaan overigens nergens op, maar dat geeft mij nog niet het recht het huis te bevuilen met versnipperde intenties en "van plannen".
Ik ga dan even in de tuin zitten, aai Brix of Kerry en kan zelfs de stukjes over trajectklassen-als-ultieme-oplossing-voor-passend-onderwijs met een meewarige glimlach lezen. De opmerkingen van samenwerkingsverbanden "dat we aan Opting-out gaan doen", terwijl dat pas in 2014 kan en er nog helemaal niet bekend is welke regels er gelden en... dat IK een van de leden van die "we" ben en nog van niks weet (het is een ingewikkelde zin, lees nog maar eens, het klopt), ach... ik schenk mezelf nog een ranja in.
Dat termen als "ambulant begeleider" en  "rugzakje" door toedoen van lapzwans-politici, net als "diagnose" smerige woorden zijn geworden maar toch mooi al tienduizenden leerlingen en ouders en docenten gelukkig gemaakt hebben.... ach, ik maak me even drukker om die andere ongewervelden: slakken die mijn dahlia's opgevreten hebben.
Mijn bloeddruk stijgt wel iets als ik in een blog van Maaike een "advertentie" lees voor een trajectbegeleider: http://infosteronderwijs.blog.com/
De advertentie is mooi! Vrij vertaald vraagt men een warmbloedig iemand en een beetje kennis van zaken is ook niet mis. Brede schouders zijn ook gewenst. Het is dezelfde advertentie die op mijn werk op het prikbord hangt met erboven: "Jullie hebben kans te reageren, na een week wordt de advertentie extern uitgezet". 

Toch word ik weer pisnijdig als ik het verhaal van Maaike verder lees:
"Eh..... tja, passend onderwijs. Dát wel natuurlijk maar eh...nee een rolstoel kan écht niet. We kunnen geen "benedenverdiepingsrooster" maken.

Ik sluit mijn ogen en stel me het rustgevende geklingel van de Damiaatjes voor....

zondag 17 juni 2012

Politieke plofkip: Ton Elias

Passend Onderwijs: prima beginselen! Kinderen moeten niet "uitgestoten"  worden, maar het onderwijs moet zich aanpassen en zich niet slechts richten op de middenmoot. Iedereen zei: "Hoera!", óók speciaal onderwijs. Speciaal onderwijs kon de aanwas immers niet langer aan, de doorgaande uitstoot uit regulier onderwijs. "We kunnen niet langer kwalitatief goed opvangen wat jullie niet meer aankunnen".  De uitstekende uitgangspunten van passend onderwijs werden echter al snel de strot omgedraaid door personen als Ton Elias. In plaats van onderwijzend personeel te motiveren om hun onderwijs zo goed mogelijk aan te passen, ging  hij beledigen: leraren zijn lui, speciaal onderwijs is slecht, we accepteren een zesjescultuur, we plakken kinderen etiketjes op en diagnostiseren maar raak....
Elias denkt het onderwijssysteem te kunnen veranderen door het te injecteren met eisen, verdachtmakingen en beledigingen. Domme man. "Ik ben eerlijk", zegt hij steeds, "ik zeg niets onwaars!" Zo ontpopt Elias zich als een politieke plofkip: hij wil met allerlei "ware" uitspraken zichzelf etaleren als een voorvechter van goed onderwijs. Helaas: hij komt onsmakelijk over en in het onderwijs is grote onrust ontstaan. Steeds minder mensen vinden deze manier van politiek voeren nog te vreten. Goedkoop, maar ongezond op elke manier.
Met zijn commentaar op het verlies van het Nederlands eftal ("voorbeeld van zesjescultuur")  zal hij er nog minder vrienden aan overhouden.
We willen oplossingen. Elke docent WIL. Maar meer en meer ontstaat de weerzin tegen politieke plofkippen die vanuit de zijlijn het spel verzieken om vanuit een totaal onbegrip, alleen maar bekritiseren en zeggen hoe het niet moet.
Passend Onderwijs... we waren goed op weg. We wáren er nog niet, maar er waren goede vooruitzichten. De cijfers bewijzen het!
Totdat die plofkippen werden ontdekt in de schappen en die politieke domoren hun mond open deden: "Tok!"
Tóen onstond onrust, weerstand en bestuurlijke strijd. Kinderen? Ach ja, daar ging het om......

Goed onderwijs, dús passend onderwijs vraagt om vakkundige kennis. Inzicht.
Geen gekakel, zonder inhoud.
Onze kinderen zijn het waard.
Ban de plofkip.

woensdag 6 juni 2012

Tapan

Mijn favoriete worskhop is die, als ik met een keiharde Rutschenitsa of Kopanitsa kan beginnen. Voor wie het niet gewend is, is dat vreemde muziek. Bulgaars, snoeihard, gespeeld op een Gaida (primitieve doedelzak, gemaakt van een "omgekeerde" geit). Ik begeleid mezelf op een Tapan, een grote trommel, die bespeeld wordt met houten hamer (accent) en riet (nevenaccenten) op gelooide huiden, gespannen met touwtjes op een houten frame.
Daarna de vraag aan mijn publiek: "Wat vindt u hiervan?" Meestal vreemde ogen (is die vent gek geworden...?) en antwoorden als:  hard, vreemd, vrolijk, opzwepend. Ik ga de achtergronden uitleggen van de muziek, de dorpjes waarin men een eigen versie heeft van de Kopanitsa. En de maten. 11/8, soms 13/8 ...
Het is maar in welke taal je spreekt. Als je maten gaat tellen is het saai. De verhalen zijn leuker. Maar het allermooiste is, in een dorp in de buurt van Veliko Tarnovo, of op het plein in Sofia mee te dansen, zingen en spelen met een groep als die van Philip Koetev.
Het is een inleiding voor de workshop "passend onderwijs".
Als je gaat praten over de regeltjes, het geld, al het ge-analyseer is het niet leuk.
Doorspoelen dan maar, want al dat "bemoei" van de regering maakt van passend onderwijs het tellen van maten of het uitlggen dat je een twee, een twee drie, een twee drie vier moet tellen..... de ziel is er direct uit en niemand maak je enthousiast! Het is alsof je de smaak van een glas koel water wilt uitleggen na een snoeihete dag, na twaalf uur zonder drinken.

Passend Onderwijs is alleen, en echt alleen dán waardevol, als je een paar enthousiaste leraren bij elkaar zet die hart hebben voor de zaak. Voor kinderen, leerlingen, jeugdigen en zich niet negatief laten beïnvloeden door diegenen die denken dat je met veel praten, analyseren, regeltjes en beleid  goed onderwijs kunt maken. Is dat simpel, infantiel? Te denken dat je zonder al dat beleid goed onderwijs kunt maken? Als u dat vindt, behoort u tot de mensen die Bulgaarse muziek "simpel" vindt, of "minder beschaafd". Maar probeert u maar eens zulke opzwepende muziek te maken als de Bulgaren. Op een omgekeerde geit en met een met touwtjes gespannen trommel. En dan graag in 11/8 of 7/8 of 13/8 maat.

Dat is nog wel wat anders dan Jannes of de Toppers.

Passend Onderwijs verkrachten in regeltjes, geldschuiverij en trucs om vooral geen last te hebben van ouders of nadenkende docenten. Dát is pas minder beschaafd.
En dom bovendien!

Horen en zien?
Klik op de link hieronder:
Kopanitsa

of  http://www.youtube.com/watch?v=vuezxzb6-uY&feature=related

maandag 4 juni 2012

Miljoenen besparen

Misschien zit ik er helemaal naast. Dat is ook wel eens leuk, het lokt discussie uit.
We krijgen teveel medicijnen en verbandmiddelen in één keer. Vaak wordt een deel niet gebruikt, want ineens is een patiënt te dood om ze op te gebruiken of is de kwaal te snel over.
Maak kleinere verpakkingen, zegt de minister, dat spaart miljoenen.

De plaatselijke Chinees geeft ook altijd te veel. Veel te grote porties, we eten er twee dagen van.
Maar waar betaal je nu eigenlijk voor? Voor die bami of die hete saus? Welnee, dat bepaalt maar een fractie van de kosten. Je betaalt het eten, okee, maar de grootste post is personeel en gebouw en apparatuur. Als de porties kleiner zouden zijn, zou je niet veel minder betalen. Misschien een paar dubbeltjes.

Is dat ook niet zo met die medicijnen? Betaal je de grondstof voor die pillen? Volgens mij betaal je voor de research, onderzoek en ontwikkeling, de apparatuur, het laboratorium, het personeel, het vervoer enz.
Natuurlijk is het doodzonde om de overtollige medijnen weg te gooien, maar eh... zouden we nu de helft gaan betalen voor een doosje waar in plaats van 20 pillen, 10 pilletjes verpakt zitten? Ik geloof er geen snars van.

De Chinees mag van mij minder bami in die bakken stoppen en minder pillen in een doosje vind ik prima. Maar om nou te denken dat we dáármee de euro redden en miljoenen besparen.....

Maar misschien heb ik het wel mis hoor.....

zaterdag 2 juni 2012

Het komt wel goed schatje

Er is een reclame op TV waarin moeder tegen zoontje zegt: "Komt wel goed schatje". Later herhaalt zoonlief dit tegen vader die mopperend uit zijn werk komt vanwege een misgelopen promotie.
Hier kunt u lezen welke antwoorden de minister geeft op vragen uit de Eerste Kamer betreffende passend onderwijs:

http://www.passendonderwijs.nl/nieuws/antwoorden-schriftelijk-verslag-naar-eerste-kamer

Klik ook de links onderaan de pagina aan!
Trekt u er maar een paar uurtjes voor uit. En dan nog eens nalezen. Het heeft allemaal een hoog "het komt wel goed schatje-gehalte". Op de opmerking dat leraren en ouders zich zorgen maken over het verdwijnen van de begeleiding antwoordt de minister "dat is onterecht". Tja, zo kan ik het ook..... En op de opmerking dat driekwart van de leraren niet met al die verschillen om kan gaan antwoordt ze: "Ik heb er vertrouwen in dat...." het dus allemaal goed komt????? En over het verdwijnen van de expertise "ben ik in overleg met de vakbonden".
Op geen enkele wijze maakt de minister duidelijk waar ze al dat vertrouwen op stoelt. Onderzoeken? Nee, die zijn er niet. Zijn resultaten straks te meten? Nee, want al de getallen zijn indicatief. Komt er niet meer bureaucratie in plaats van minder? Nee, ik stel een waakhond aan..... Waf?

Maar...... ze gaat "monitoren" hoe de leerlingen-met-ondersteuningsbehoefte voldoende aandacht/ steun krijgen. Dan heeft ze mazzel, want die leerlingen zijn er straks niet meer. De onafhankelijke indicatiestelling vervalt, diagnoses zijn uit den boze en ouders wordt niks gevraagd. Heeft een leraar een begeleidingsvraag? Oeps... dat kost geld, dus effe volhouden Jan! En anders school je nog maar even bij hoor. Er zijn dus straks helemaal geen vlekjes meer. En dat "schorsen" in de wet wordt opgenomen, is omdat de minister het dan in de gaten kan houden. Schorsen mag. En, geeft ze toe, dat zullen vooral leerlingen met gedragsproblematiek zijn. Cluster 4. Hoezo dan? En, ze ziet ook een oplossing: we gooien er een sociaal-emotionele training tegenaan. Tja, een soort Haarlemmerolie. Helpt altijd. Want we maken ons niet meer druk wat er nu eigenlijk aan de hand is met een leerling, want dat is taboe: diagnóse, he bah! Al die rare psychiaters en "-gogen": sociaal-emotionele training!
We gaan handelingsgericht aan het werk: we pakken áán, we hándelen, en wat er nu feitelijk aan de hand is... och... dat geplak van etiketjes! De leerling gedraagt zich niet, dus duwen we hem een sociaal-emotioneel programma door de strot en dan moet het wel lukken toch?

Leraren en ouders maken zich zorgen stelt men. Uit de vragen van de leden van de Eerste Kamer blijkt dat men zich daar ook zorgen maakt: wordt het geheel niet gedomineerd door bestuurlijk gedoe van m.n. de grotere besturen?
"Komt wel goed schatjes", zegt de minister tegen de leden en ouders en leraren.

Ik had eerder mijn twijfels over het effect van de enorme stelselwijziging passend onderwijs. De vaagheid, het rommelige implementatieproces en het steeds maar weer benadrukken dat het toch zo schandalig is dat "we" kinderen afschrijven. Ja, ja, deze wet is erop gericht dat kinderen het béter krijgen. "Ik heb er vertrouwen in dat...."
Nou, ik niet!
Na de antwoorden op de scherpe vragen uit de Eerste Kamer (die de zeer negatieve effecten wél verwachten en kunnen en durven benoemen) is mijn mond open en broek totaal afgezakt.
Het komt wel goed schatjes......

Ik vind het bijzonder ongepast!